Hildegard von Bingen, μια άγνωστη μοναχή του Μεσαίωνα με γνώσεις Φαρμακολογίας

 

"Ατένισε την ομορφιά της καταπράσινης Γης και μετά σκέψου"

Όχι, δεν πρόκειται για μάγισσα αλλά για μια αγία!

 Η Hildegard von Bingen ( Χίλντεργκαρντ του Μπίνγκεν)γνωστή και ως Ιλδεγάρδη του Μπίνγκεν, Ευλογημένη Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν, Αγία Χίλντεγκαρντ και Σίβυλλα του Ρήνου, ήταν Γερμανίδα μύστρια, συγγραφέας, συνθέτης και φιλόσοφος και κατάφερε να γίνει ο σημαντικότερος θρησκευτικός ηγέτης του 12^ου αιώνα στην Ευρώπη. Γεννήθηκε στη Γερμανία το 1098. Ήταν το δέκατο παιδί μιας οικογένειας ευγενών. Αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας από πολύ μικρή ηλικία, ίσως από τη γέννησή της. Έτσι οι γονείς της την παρέδωσαν σε ένα αββαείο  Βενεδικτίνων ( μοναστήρι). Εκεί τέθηκε υπό την προστασία της θείας της Jutta von Sponheim, πολύ σημαντική προσωπικότητα της εποχής της γνωστή για τη μόρφωσή της που κοντά της σπούδασαν πολλές κοπέλες.

Έγινε μοναχή το 1136 και άρχισε να μελετά ιατρικές πραγματείες από την αρχαιότητα. Τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ήταν Γεωλογία, Επιστήμη, Φυτολογία, Ιατρική και Ψυχιατρική. Ενώ είχε τεράστια μόρφωση δεν κατάφερε να μάθει  επαρκώς λατινικά. Αυτό αποτελούσε  πρόβλημα καθώς τα λατινικά ήταν η επίσημη γλώσσα των κειμένων. Τα λατινικά ήταν υποχρεωτικό και πολύχρονο μάθημα για τους άντρες μοναχούς, για τις γυναίκες θεωρούνταν μάλλον άχρηστα αφού κανείς δεν είχε την προσδοκία ότι εκείνες θα έγραφαν ποτέ κάτι σημαντικό. Αυτό είχε σαν συνέπεια οι γυναίκες, ανεξάρτητα από το πνευματικό δυναμικό τους, να παρουσιάζουν ελλείψεις σε προσόντα απαραίτητα για την πνευματική τους σταδιοδρομία λόγω της ελλιπούς εκπαίδευσής τους. έτσι η Χίλντεργκραντ από την πρώτη στιγμή, στηρίχθηκε στην βοήθεια διάφορων αντρών γραμματέων, έτσι ώστε να μεταγραφούν τα κείμενά της στα λατινικά με λόγιο τρόπο. 

Εκτός  από τα θεολογικά της κείμενα, συνέγραψε και πολλά επιστημονικά και ιατρικά που δεν στηρίζονται καθόλου σε θεολογικές εξηγήσεις. Για εκείνη, όμως, το ενδιαφέρον για την Επιστήμη δεν ήταν κάτι άσχετο με την Θεολογία καθώς, όπως αποκαλύπτουν και οι απόψεις της περί θεϊκής ζωτικότητας που εμποτίζει την φύση και περί ενύπαρξης του Θεού στον κόσμο, ο φυσικός κόσμος ήταν άρρηκτα και αρμονικά συνδεδεμένος με τον θεϊκό. Ακόμα και ο τρόπος που περιέγραφε την ικανότητά της να βλέπει οράματα αποκαλύπτει πως η σκέψη της δεν ήταν ξεκάθαρα πνευματική αλλά σε μεγάλο βαθμό ρεαλιστική. Όπως είχε εξηγήσει πολλές φορές, τα οράματά της δεν ήταν τόσο εκστατικές αποκαλύψεις, όσο θεάσεις των     «εσωτερικών ματιών» της ενώ τα εξωτερικά της μάτια                                         παρέμεναν ανοιχτά και δεν έχανε την επαφή με τον κόσμο γύρω της. 

Σε αντίθεση με τις περιπτώσεις των περισσότερων γυναικών στην ιστορία, το έργο της Χίλντεγκαρντ διασώζεται σχεδόν στην ολότητά του και είναι εκτενές γι΄ αυτό και γνωρίζουμε για εκείνη περισσότερα από κάθε άλλη. Πέρα από τα θεολογικά της κείμενα συνέγραψε ιατρικές πραγματείες αλλά και κοινωνιολογικές αναλύσεις όπως επίσης και λειτουργική μουσική και ένα θεατρικό δράμα. Το 1150 γράφει τα Φυσικά, ένα πολύτομο έργο στο οποίο απαριθμεί θεραπείες με βάση εκχυλίσματα από φυτά και ζώα. Ανακηρύχθηκε αγία  το 1326

Από Hildegard of Bingen - Hildegard von Bingen: 'Werk Gottes'

 (Codex Latinus 1942 in der Bibliotheca Governativa di Lucca?).,

 Κοινό Κτήμα, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1823924

Η Γη απεικονίζεται σφαιρική με 4 εποχές

 

Μια νέα θεωρία για τον πυρήνα της Γης

 

Ο πυρήνας της Γης αποτελείται από δύο μέρη: ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα σιδήρου ακτίνας 1.220 χιλιομέτρων (λίγο μικρότερος από τη Σελήνη), και τον εξωτερικό πυρήνα, ένα κέλυφος από λιωμένο σίδηρο, πάχους 2.500 χιλιομέτρων.  To βάθος, η πίεση και οι θερμοκρασίες που βρίσκεται ο πυρήνας δεν καθιστά εφικτή την πρόσβαση σε αυτόν με κάποιο τεχνικό μέσο. Για αυτό και υπάρχουν πολλά ερωτηματικά τόσο για την σύσταση όσο και τους μηχανισμούς του.

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ρετ Μπάτλερ, γεωφυσικό του Πανεπιστημίου της Χαβάης υποστηρίζουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας του πλανήτη μας δεν είναι στέρεος. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Direct» οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας της Γης αποτελείται από διάφορες δομές άλλες στερεές, άλλες μαλακές και άλλες υγρές.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους μελετώντας σεισμολογικά δεδομένα. Δημιούργησαν ζευγάρια αντίθετων μεταξύ τους περιοχών του πλανήτη και προχώρησαν σε αναλύσεις σεισμολογικών δεδομένων των δύο περιοχών. Τα ζευγάρια ήταν Τόνγκα-Αλγερία, Ινδονησία-Βραζιλία και τρεις περιοχές Χιλής-Κίνας.

Πραγματοποιήθηκαν προσομοιώσεις με βάση αυτά τα δεδομένα με τον υπερυπολογιστή Japan Earth Simulator τα αποτελέσματα των οποίων υπέδειξαν την ύπαρξη των τριών δομών του εσωτερικού πυρήνα του πλανήτη μας. Οι ερευνητές θα πραγματοποιήσουν νέες προσομοιώσεις με τον ίδιο υπερυπολογιστή ώστε να διαπιστώσουν αν η παρουσία των τριών δομών στον εσωτερικό πυρήνα είναι συμβατή με τη λειτουργία του μαγνητικού πεδίου της Γης το οποίο παράγεται από την λειτουργία του πυρήνα του πλανήτη μας. Αν τα αποτελέσματα είναι θετικά αυτό θα ενισχύσει σημαντικά αυτή τη νέα θεωρία.

Νέα θεωρία για τον πυρήνα της Γης (naftemporiki.gr)

Παγετώνες και μεταλλάξεις

 

Από την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνιση της η ζωή στη Γη έδινε συνεχώς μεγάλες μάχες για να μπορέσει να υπάρξει και να εξελιχθεί. Στον αγώνα της επιβίωσης η ζωή είχε πολύ ισχυρούς αντιπάλους άλλες φορές επίγειους και άλλες εξωγήινους οι οποίοι προκαλούσαν συνθήκες μαζικής εξόντωσης κάθε μορφής ζωής στην επιφάνεια του πλανήτη αλλά και μέσα στο νερό. Άλλωστε μια τέτοια μαζική καταστροφή πριν από 66 εκατ. έτη άνοιξε σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία ο δρόμος για την εμφάνιση του ανθρώπου.

Έχει διαπιστωθεί ότι μια απότομη και δραματική κλιματική αλλαγή πριν από περίπου 30 εκατ. έτη είχε ως αποτέλεσμα να κάνει την εμφάνιση της μια από τις πολλές εποχές παγετώνων που κατά καιρούς έπληξαν τον πλανήτη μας. Οι ειδικοί εκτιμούσαν μέχρι σήμερα ότι το συμβάν αυτό προκάλεσε μεγάλα προβλήματα κυρίως στην ευρωπαϊκή και την ασιατική ήπειρο αλλά στην Αφρική και γενικότερα στις περιοχές κοντά στον ισημερινό η κατάσταση ήταν πολύ καλύτερη και δεν υπήρξε τέτοια καταστροφή.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Διεθνής ομάδα επιστημόνων με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Communications Biology» αναφέρει ότι η έρευνα που πραγματοποίησε ανατρέπει αυτή την εικόνα. Σύμφωνα με τους ερευνητές τόσο η Αφρική όσο και η Αραβική Χερσόνησος επλήγησαν σφοδρά από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Όπως εκτιμούν το 63% των ειδών του πλανήτη εξαφανίστηκε στη διάρκεια αυτής της εποχής παγετώνων.

Διαπίστωσαν ότι πολλά από τα είδη που είχαν εξαφανιστεί και ειδικότερα τα θηλαστικά ζώα επανεμφανίστηκαν όταν οι κλιματικές συνθήκες βελτιώθηκαν μερικά εκατ. έτη αργότερα αλλά με διαφορές στην εμφάνιση, τα χαρακτηριστικά και τις συνήθειες τους απόρροια του χρόνου που μεσολάβησε από την εξαφάνιση μέχρι της επανεμφάνιση τους και την προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Οι ερευνητές κατάφεραν από τα διαθέσιμα απολιθώματα που υπάρχουν να δημιουργήσουν ένα εξελικτικό δέντρο για πέντε οικογένειες θηλαστικών ανάμεσα στα οποία και πρωτεύοντα θηλαστικά από τα οποία κατάγεται ο άνθρωπος σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία. Το εξελικτικό δέντρο που δημιούργησαν προσέφερε στους ερευνητές σημαντικά στοιχεία για τη θεωρία που ανέπτυξαν.

«Οι εξαφανίσεις της ζωής είναι πολύ ενδιαφέρουσες από μια σκοπιά. Εξοντώνουν τα είδη αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν νέες οικολογικές ευκαιρίες για τις γενιές που επιβιώνουν στον νέο κόσμο που δημιουργείται στη συνέχεια» αναφέρει ο Ματ Μπόρθς, έφορος στο κέντρο ερευνών πρωτευόντων θηλαστικών DLCDFP του Πανεπιστημίου Ντιουκ στις ΗΠΑ που ήταν ένας εκ των επικεφαλής της μελέτης.

Εποχή παγετώνων πριν από 30 εκατ. έτη μετάλλαξε τα θηλαστικά (naftemporiki.gr)

Ιστολόγιο του Περιβαλλοντικού προγράμματος "Η Αθήνα στο χώρο και στο χρόνο"

Τη σχολική χρονιά 2014-2015, στο 2ο Γυμνάσιο Νέας Σμύρνης μαζί με τις συναδέλφους φιλολόγους Μαρία Πέττα και Μαρία Κατεινά, δημιουργήσαμε μια περιβαλλοντική ομάδα με τίτλο η Αθήνα στο χώρο και στο χρόνο. Επισκεφθήκαμε μνημεία και σημεία ενδιαφέροντος στην Αθήνα τα οποία εξετάζαμε από πλευράς Γεωλογίας αλλά και από πλευράς Ιστορίας. Μπορείτε να δείτε το ιστολόγιο που δημιουργήθηκε ώστε να επικοινωνήσουμε τη δράση μας.

 ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ 2ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (perival.blogspot.com)

https://www.slideshare.net/olympiat/ss-57848185

Mόρια που αλλάζουν την κατάσταση φόρτισής τους: έχουμε τις πρώτες εικόνες

Χρησιμοποιώντας μερικές από τις πιο προηγμένες τεχνολογίες μικροσκοπίου στον κόσμο, οι επιστήμονες έχουν καταγράψει εικόνες μορίων που αλλάζουν την κατάσταση φόρτισης σε πραγματικό χρόνο. Για να γίνει αυτό, πρόσθεσαν και αφαίρεσαν ηλεκτρόνια, παρατηρώντας άμεσα αλλαγές στη δομή τεσσάρων μορίων. Αν και γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό ότι συμβαίνουν τέτοιες αλλαγές, αυτό σηματοδοτεί την πρώτη φορά που κάποιος την έχει δει πραγματικά να συμβαίνει. Θα μπορούσε να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε μια νέα κατανόηση αρκετών μοριακών διεργασιών, συμπεριλαμβανομένων των χημικών αντιδράσεων, της κατάλυσης και της μεταφοράς φορτίου, και ενδεχομένως ακόμη και των διεργασιών στους ζώντες οργανισμούς." Έχουμε κατορθώσει να επιλύσουμε με πρωτοφανή ανάλυση τις δομικές αλλαγές των μεμονωμένων μορίων κατά τη
φόρτιση ", εξήγησε ο χημικός Leo Gross της IBM Research-Zurich. "Αυτή η νέα κατανόηση ξεκλειδώνει μερικά από τα μυστήρια των σχέσεων μοριακού φορτίου-λειτουργίας, καθώς σχετίζεται με το πώς η βιολογία μετατρέπει και μεταφέρει ενέργεια". Η ομάδα χρησιμοποίησε τη μικροσκοπία ατομικής δύναμης, η οποία αποτελείται από έναν πολύ αιχμηρό ανιχνευτή στο ελεύθερο άκρο ενός προβόλου. Ο αισθητήρας χαμηλώνει προς την επιφάνεια και εκτρέπει μακριά, ξανά και ξανά. Καθώς το κάνει αυτό, ένα λέιζερ ανιχνεύει τις μικρές μεταβολές στις παραμορφώσεις του προβόλου καθώς μετακινείται πάνω από τα αυξημένα χαρακτηριστικά επιφάνειας. Αυτά καταγράφονται για να δημιουργήσουν μια εικόνα για το τι σαρώνει ο ανιχνευτής. Με αυτόν τον τρόπο, οι επιστήμονες μπορούν να απεικονίσουν πράγματα που είναι πολύ μικρά για να τα δούμε με οπτικά μέσα.

 Έτσι, τεσσάρων τύπων μορίων - αζωβενζόλιο, πεντακένιο, τετρακυανοκινοδιμεθάνιο (TCNQ) και πορφίνη - τέθηκαν υπό μικροσκόπιο σε ψυχρό θάλαμο κενού για να εξασφαλιστεί ότι οι εξωτερικές επιρροές δεν θα επηρέαζαν τα αποτελέσματα. Ένα μόριο τοποθετήθηκε σε μια μεμβράνη χλωριούχου νατρίου και στη συνέχεια μια μικρή τάση στάλθηκε μέσω του ανιχνευτή για να μεταφέρει ηλεκτρόνια στο μόριο ένα κάθε φορά. Ο Gross και οι συνάδελφοί του είχαν ήδη αναπτύξει αυτή την τεχνική για τον έλεγχο της επιβάρυνσης και το περιέγραψαν σε ένα έγγραφο το 2015. Και περιέγραψαν την τεχνική απεικόνισης τους το 2009. Σε αυτό το νέο έργο, ωστόσο, η ομάδα βρήκε έναν τρόπο να συνδυάσει τις δύο τεχνικές για να απεικονίσει τα μόρια και να ελέγξει το φορτίο ταυτόχρονα. Έγραψαν και τα τέσσερα μόρια σε δύο ή περισσότερες από τις τέσσερις αυτές καταστάσεις: θετικό (μείον ένα ηλεκτρόνιο), ουδέτερο (τον ίδιο αριθμό πρωτονίων και ηλεκτρονίων), αρνητικό (συν ένα ηλεκτρόνιο) και διπλό αρνητικό (συν δύο ηλεκτρόνια). Και τα τέσσερα μόρια αντέδρασαν διαφορετικά στις αλλαγές στο φορτίο. Στο παρακάτω βίντεο, μπορείτε να δείτε με τα μάτια σας πώς το μόριο της πορφίνης μεταμορφώνεται σε μορφή καθώς χάνει τα ηλεκτρόνια σε αυτές τις ελεγχόμενες συνθήκες. Το μόριο του αζωβενζολίου στράφηκε φυσικά. Με το πεντακένιο, οι περιοχές του μορίου έγιναν περισσότερο αντιδραστικές λόγω των πρόσθετων ηλεκτρονίων. Η αλλαγή του φορτίου προκάλεσε την αλλαγή του τύπου των δεσμών μεταξύ των ατόμων του TCNQ και κινήθηκε φυσικά στην ταινία. Και στην πορφίνη, δεν ήταν μόνο ο τύπος των δεσμών, αλλά και το μήκος τους που άλλαξε. Εκτός από το γεγονός ότι είναι πραγματικά δροσερό να εξετάσουμε, τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην τρέχουσα κατανόηση της μεταφοράς μοριακής ενέργειας. Συγκεκριμένα, η αναζήτηση τόσο στενά στα μόρια της πορφίνης θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα κάποιες θεμελιώδεις βιολογικές διεργασίες, αφού η πορφίνη είναι η μητρική ένωση των πορφυρινών, μια ομάδα οργανικών ενώσεων που αποτελούν τόσο τη χλωροφύλλη όσο και την αιμοσφαιρίνη. "Οι μεταβολές των φορτίων αυτών των μορίων είναι απαραίτητες για τη ζωή", δήλωσε ο Γκρους. «Με τη νέα μας τεχνική, μπορούμε να αυξήσουμε την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το φορτίο μεταβάλλει τη δομή και τη λειτουργία των μορίων, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας με πολλούς τρόπους, όπως η φωτομετατροπή και η μεταφορά ενέργειας σε ζωντανούς οργανισμούς».

Η Έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό  Science.

MICHELLE STARR

15 JUL 2019

Παρουσίαση για τα Βαλκάνια -Γεωγραφία Β Γυμνασίου

Ρομπότ αναπαριστά την κίνηση απολιθωμένου οργανισμού που έζησε πριν από 290 εκ. χρόνια

Πώς κινήθηκαν τα πρώτα ζώα γης; Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν απολιθωμένο σκελετό σχεδόν 300 εκατομμυρίων ετών και διατήρησαν τα αρχαία αποτυπώματα για να δημιουργήσουν ένα κινητό μοντέλο ρομπότ προϊστορικής ζωής.

Ο εξελικτικός βιολόγος John Nyakatura στο Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου έχει περάσει χρόνια μελετώντας ένα απολίθωμα 290 εκατομμυρίων ετών που έσκαψε στο λατομείο Bromacker της κεντρικής Γερμανίας το 2000. Ο τετράποδος φυτοφάγος έζησε πριν από τους δεινόσαυρους και συναρπάζει τους επιστήμονες " θέση στο δέντρο της ζωής », δήλωσε ο Nyakatura. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το πλάσμα είναι αμνιώτης, ένα πρώιμο χερσαίο ζώο , το οποίο αργότερα εξελίχθηκε σε σύγχρονα θηλαστικά, πουλιά και ερπετά.

Αυτή η εικόνα από βίντεο που παρείχε ο John Nyakatura τον Ιανουάριο του 2019 δείχνει υπολογιστικές και ρομποτικές προσομοιώσεις των αποτυπώσεων δεινοσαύρων του Orobates Pabsti ενώ περπατούσε. Η Nyakatura έχει περάσει χρόνια μελετώντας τους τετράποδους φυτούς που έζησαν πριν από τους δεινοσαύρους και γοητεύει τους επιστήμονες "λόγω της θέσης τους στο δέντρο της ζωής". Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το πλάσμα είναι «αμνιέτο του στελέχους» - ένας πιθανός πρόγονος αρκετών ομάδων ζώων που κατοικούν στη γη, τα οποία αργότερα διαφοροποιήθηκαν σε σύγχρονα θηλαστικά, πουλιά και ερπετά. Credit: John Nyakatura/Humboldt University via AP

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα πρώτα αμφίβια ζώα προέκυψαν στη γη πριν από 350 εκατομμύρια χρόνια και οι πρώτοι αμνιώτες εμφανίστηκαν περίπου 310 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Το απολίθωμα, που ονομάζεται Orabates pabsti, είναι ένας "όμορφα διατηρημένος και αρθρωτός σκελετός", δήλωσε ο Nyakatura. Επιπλέον, οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει προηγουμένως απολιθωμένα ίχνη που έχουν απομείνει από το πλάσμα των 3 ποδιών (90 εκατοστά).

Η Nyakatura συνεργάστηκε με τον εμπειρογνώμονα ρομπότ Kamilo Melo στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Λωζάννη για να αναπτύξει ένα μοντέλο για το πώς κινήθηκε το πλάσμα. Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύθηκαν την Τετάρτη στο περιοδικό Nature.

Οι ερευνητές δημιούργησαν ένα αντίγραφο μεγέθους ζωής του προϊστορικού θηρίου - "υποδείξαμε προσεκτικά κάθε οστό", δήλωσε ο Nyakatura - και έπειτα έλεγξε την κίνηση με διάφορους τρόπους που θα οδηγούσαν το βάδισμά της να ταιριάζει με τα αρχαία κομμάτια, αποκλείοντας συνδυασμούς που ήταν όχι ανατομικά δυνατό.

Επανέλαβαν την άσκηση με μια ελαφρώς κλιμακωτή έκδοση ρομπότ, την οποία ονόμασαν OroBOT. Το ρομπότ αποτελείται από μοτέρ που συνδέονται με πλαστικά και χαλύβδινα κομμάτια 3D εκτυπωμένα. Το μοντέλο "μας βοηθά να δοκιμάσουμε τη δυναμική του πραγματικού κόσμου, να υπολογίσουμε τη βαρύτητα και την τριβή", δήλωσε ο Melo. Η ομάδα συνέκρινε επίσης τα μοντέλα τους με τα ζώντα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των σαλαμάνδρα και των ιγκουάνα.

Τεχνολογίες όπως η ρομποτική, η μοντελοποίηση ηλεκτρονικών υπολογιστών και οι τομογραφίες CT μετασχηματίζουν την παλαιοντολογία, "δίνοντάς μας όλο και πιο συναρπαστικές ανακατασκευές του παρελθόντος", δήλωσε ο Andrew Farke, επιμελητής στο Μουσείο Παλαιοντολογίας Raymond M. Alf στο Claremont της Καλιφόρνιας, η μελέτη.

Με βάση το μοντέλο ρομπότ, οι επιστήμονες δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι το πλάσμα είχε πιο προηγμένη κίνηση από ό, τι είχε σκεφτεί προηγουμένως για ένα τόσο πρώιμο χερσαίο ζώο. (Σκεφτείτε περισσότερο scampering από slithering.)

"Περπάτησε με μια αρκετά όρθια στάση", είπε ο Melo. "Δεν τράβηξε την κοιλιά ή την ουρά του."

Ο παλαιοντολόγος Thomas R. Holtz του Πανεπιστημίου της Μέριλαντ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε ότι η έρευνα δείχνει ότι "μια όρθια στάση πηγαίνει πιο πίσω από ό, τι αρχικά νόμιζα".

Ο Stuart Sumida, παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας του Σαν Μπερναρντίνο και μέρος της αρχικής ομάδας που ανακάλυψε απολιθώματα Orobates, το ονόμασε «συναρπαστική μελέτη». Η Sumida, η οποία δεν συμμετείχε στο πρόγραμμα ρομπότ, δήλωσε ότι το έργο έδωσε "πολύ περισσότερα σίγουρος παράθυρο για το τι συνέβη εδώ και πολύ καιρό. Δεν είναι μηχανή χρόνου, αλλά η Nyakatura και οι συνάδελφοί μας μας έδωσαν μια εντυπωσιακή ματιά. "

Αναφορά:
John Α. Nyakatura et αϊ. Αντίστροφη μηχανική της μετακίνησης αμνιωτικού στελέχους, Φύση (2019). DOI: 10.1038 / s41586-018-0851-2



Σ.Σ
CHW 189 από την ιδιωτική συλλογή του Herman Winkelhorst (Κάτω Χώρες). Ο λαιμός του ζώου διατηρείται άριστα, αλλά το υπόλοιπο δεν είναι. Μία πιθανή εξήγηση μπορεί να είναι ότι αυτό οφείλεται σε άνισους αποικισμούς του σφαγίου από μικροοργανισμούς και άλγη, που δημιούργησαν προστατευτικό στρώμα ειδικά γύρω από τον λαιμό
http://www.geologypage.com/2019/01/robot-recreates-the-walk-of-a-290-million-year-old-creature.html

Ανακαλύφθηκαν μικρόβια σε μεγάλο βάθος στη θάλασσα της Ιαπωνίας

Φωτογραφία τραβηγμένη από ηλεκτρονικό μικροσκόπιο που δείχνει τα εγκλωβισμένα βακτήρια
Credit: G. Snyder, Meiji University Gas Hydrate Research Laboratory/Kentaro Tanaka, University of Tokyo Atmosphere and Ocean Research Institute
Βυθισμένα εκατοντάδες μέτρα κάτω από τον πυθμένα του ωκεανού στη Θάλασσα της Ιαπωνίας, όπου οι θερμοκρασίες  και η έντονη πίεση αποθαρρύνουν τις περισσότερες μορφές ζωής, ζουν μερικά πολύ ανθεκτικά μικρόβια. Το απόρρητο μυστικό τους; Κρύβονται  σε μικροσκοπικά  κενά ορυκτών, τα οποία στη συνέχεια σφραγίζονται σε κρυστάλλους βαθιά στη  θάλασσα.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τα "κρυστάλλινα" μικρόβια κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στη λεκάνη Joetsu για να μελετήσουν υδρατμούς αερίου - κρυσταλλικά στερεά αερίου και νερού που σχηματίζονται στον ωκεανό υπό υψηλή πίεση και έντονο κρύο. Παρουσιάζουν τα ευρήματά τους τον Δεκέμβριο στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (AGU).

Αφού οι ερευνητές εξέτασαν μαζικές ένυδρες ουσίες που συλλέχθηκαν στον πυθμένα της θάλασσας από τη δυτική ακτή της Ιαπωνίας, διαπίστωσαν ότι μερικές από τις ένυδρες ουσίες περιείχαν μικροσκοπικούς κόκκους ορυκτού που ονομάζεται δολομίτης (ανθρακικό ορυκτό ασβεστίου και μαγνησίου). Σκοτεινές κηλίδες στον δολομίτη υπονοούσαν ότι υπήρχε μια ακόμη έκπληξη, ο ερευνητής Glen Snyder, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Meiji της Ιαπωνίας, είπε στο Live Science στη διάσκεψη. [Εξαιρετική ζωή στη γη: 8 παράξενα πλάσματα]

Ενώ οι ενυδατωμένοι ήταν αρκετά μεγάλοι, με διάμετρο έως και 5 μέτρα, οι κρύσταλλοι δολομίτη ήταν μικροσκοπικοί - περίπου 30 microns,  σε διάμετρο, δήλωσε ο Snyder. Οι ερευνητές ανακάλυψαν τον δολομίτη στα υπολείμματα που άφησαν πίσω αφού διαχώρισαν χημικά τις ένυδρες ουσίες σε αέριο και νερό.

Η φθορίζουσα χρώση των σκούρων πυρήνων στους κόκκους αποκάλυψε ότι περιείχαν γενετικό υλικό, το οποίο λάμπει υπό υπεριώδες φως. Αντιπροσώπευε "υψηλές συγκεντρώσεις" μικροβιακής ύλης, ανέφεραν οι επιστήμονες στη συνεδρίαση της AGU.

Τα μικρόβια είναι γνωστό ότι ζουν γύρω από τα υδατικά διαλύματα. · Παρ 'όλα αυτά, ήταν εντελώς απροσδόκητο να βρούμε αυτούς τους ένθετους μικροβιακούς ενοικιαστές μέσα σε ορυκτούς κόκκους, είπε ο Snyder. Η χρώση δεν μπόρεσε να δείξει εάν τα μικρόβια ήταν ζωντανά ή όχι και οι μικροβιολόγοι εργάζονται επί του παρόντος για την ερμηνεία του μικροβιακού DNA και την αναγνώριση των μικροβίων, σύμφωνα με την παρουσίαση.

Επειδή τα μικρόβια είναι ερμητικά σφραγισμένα μέσα σε ένα "παρθένο περιβάλλον", οι επιστήμονες μπορούν να είναι αρκετά σίγουροι ότι οι οργανισμοί ήταν φυσικά παρόντες σε αυτή την περιοχή και δεν εισήχθησαν τυχαία από επιστημονικό εξοπλισμό ή ανθρώπινη παρέμβαση, σύμφωνα με τον Snyder.

Η ψηφιακή μικροσκοπία φωτός των σπόρων δολομίτη αποκαλύπτει οργανική ύλη παγιδευμένη μέσα στους πυρήνες.

https://www.livescience.com/64532-microbes-inside-gas-hydrate-crystals.html?utm_source=notification

Μπορούν πραγματικά οι πόνοι στις αρθρώσεις να προβλέψουν τον καιρό;

Μερικοί άνθρωποι, ειδικά πάσχοντες από αρθρίτιδα, υποστηρίζουν ότι μπορούν να  προβλέψουν μια καταιγίδα που πλησιάζει  από τον πόνο στις αρθρώσεις τους. Η επιστήμη τους υποστηρίζει;

Οι ερευνητές διενήργησαν την πρώτη μελέτη για το θέμα αυτό το 1990. Ο σχεδιασμός ήταν απλός . Έβαλαν τέσσερις ασθενείς με αρθρίτιδα σε ένα βαρομετρικό θάλαμο και τους υπέβαλαν σε αλλαγές πίεσης παρόμοιες με αυτές που έρχονται με αλλαγές στον καιρό. Τρεις από τους τέσσερις ασθενείς εμφάνισαν αυξημένο πόνο όταν μειώθηκε η πίεση στο θάλαμο. Τέσσερις συμμετέχοντες κάνουν ένα μικρό μέγεθος δείγματος, αλλά η μελέτη τουλάχιστον πρότεινε κάποιο είδος σύνδεσης μεταξύ του πόνου των αρθρώσεων και της βαρομετρικής πίεσης.

Πριν αναφερθούμε  σε περισσότερες μελέτες, ας καθορίσουμε τη βαρομετρική πίεση. Επίσης γνωστή ως ατμοσφαιρική πίεση, η βαρομετρική πίεση είναι βασικά ένα μέτρο του πόσο  ο αέρας ζυγίζει πάνω μας. Αυτό ποικίλλει ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες - οι τιμές πέφτουν ακριβώς πριν από μια καταιγίδα, για παράδειγμα - και επίσης ποικίλλει ανάλογα με το υψόμετρο. Στην  κορυφή ενός βουνού, η ατμοσφαιρική  πίεση είναι χαμηλότερη από τη στάθμη της θάλασσας. Υπάρχει απλά λιγότερος αέρας πάνω από σας .

Πρόσφατες μελέτες σχετικά με τη βαρομετρική πίεση και τον πόνο των αρθρώσεων έχουν εγκαταλείψει τον θάλαμο πίεσης για τον πραγματικό κόσμο. Μια μελέτη του 2007 εξέτασε τις αναφορές για πόνο στις αρθρώσεις από 200 ασθενείς με αρθρίτιδα και διαπίστωσε ότι οι αιχμές στον αυτοαναφερόμενο πόνο συσχετίζονται έντονα με αλλαγές στη βαρομετρική πίεση και τη θερμοκρασία. Ωστόσο, αυτή η συσχέτιση δεν εμφανίζεται σε κάθε μελέτη - μια μελέτη του 2017 δεν διαπίστωσε συσχέτιση μεταξύ βροχοπτώσεων και  ισχυρισμών που σχετίζονται με πόνο στις αρθρώσεις.

Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η συσχέτιση είναι φανταστική - θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι ο πόνος που αυξάνουν τις καταιγίδες δεν είναι αρκετά σοβαρός για να αξίζει μια επίσκεψη στο γιατρό .

Γιατί μπορεί τα οστά να ανταποκριθούν στον καιρό;
Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Τα οστά όλων δεν  μπορούν να προβλέψουν το μέλλον. Οι υπάρχουσες μελέτες υποστηρίζουν μόνο την ιδέα ότι τα οστά και οι αρθρώσεις εξασθενίζουν με κάποιο τρόπο - π. Χ. Από την ηλικία, την οστεοπόρωση ή τον τραυματισμό - έχουν αυξημένη ευαισθησία στις αλλαγές στη βαρομετρική πίεση.

Από εκεί, τα δεδομένα γίνονται  λίγο ασαφή. Κανείς δεν είναι ακριβώς σίγουρος γιατί αυτά τα οστά αντιδρούν στις ατμοσφαιρικές αλλαγές, αλλά υπάρχουν μερικές υποθέσεις που κυλούν γύρω.

Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές στη βαρομετρική πίεση προκαλούν πόνο. Ίσως, υποστηρίζουν, οι σταγόνες πίεσης επιτρέπουν στις περιοχές του σώματος που περιέχουν υγρό, συμπεριλαμβανομένου του υγρού που λιπαίνει τις αρθρώσεις μας, να επεκταθούν. Αυτό, με τη σειρά του, θα μπορούσε να προκαλέσει φλεγμονή σε αρθριτικούς ή κατεστραμμένους αρθρώσεις - ίσως με την καταστολή νεύρων ευαίσθητων σε αλλαγές πίεσης.

Άλλοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές στη βαρομετρική πίεση αποκαλύπτουν τον πόνο που υπάρχει ήδη. Τα σώματά μας παράγουν φυσικά κορτιζόλη και αδρεναλίνη κατά τη διάρκεια της ημέρας, ορμόνες που μας δίνουν ενέργεια και καταστέλλουν τον πόνο. Τη νύχτα, για να μας βοηθήσουν να κοιμηθούμε, η παραγωγή και των δύο ορμονών πέφτει - πράγμα που σημαίνει ότι ο χρόνιος πόνος γίνεται πιο αισθητός. Όλα αυτά είναι καλά εδραιωμένα. Αλλά , η παραγωγή κορτιζόλης και αδρεναλίνης πέφτει επίσης όταν πέφτει η βαρομετρική πίεση - και αυτό, μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν, θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει όλα τα γόνατα που γέρνουν πριν από μια καταιγίδα.

Τελικά, είναι ασαφές πώς (και σε ποιο βαθμό) συνδέονται οι πόνοι και οι καιρικές αλλαγές, αλλά φαίνεται ότι υπάρχει κάτι εκεί. "Το νιώθω στα οστά μου" είναι επίσης μια φράση και κανένας, ούτε καν η επιστήμη, μπορεί να το απομακρύνει από την κοινή αντίληψη
.https://curiosity.com/topics/can-you-really-feel-a-storm-coming-in-your-bones-curiosity/

Πότε τελικά εμφανίστηκε το Οξυγόνο στην Ατμόσφαιρα της Γης;

Το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα της Γης είναι θεμελιώδους σημασίας για σύνθετους τύπους ζωής όπως αυτή μας είναι γνωστή.

Τα επίπεδα οξυγόνου ανέβηκαν δραματικά  πριν από περίπου 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά το ερώτημα είναι γιατί συνέβη τότε . Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν από σήμερα, μονοκύτταροι οργανισμοί που ονομάζονται κυανοβακτήρια εξελίχθηκαν και μπορούσαν να επιτελούν  φωτοσύνθεση που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή Οξυγόνου.

Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα κυανοβακτήρια εξελίχθηκαν πολύ πριν από 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά κάτι εμπόδισε το συσσώρευση οξυγόνου στον αέρα.

Σε μια νέα μελέτη από το Imperial College του Λονδίνου, η φωτοσύνθεση προέκυψε τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν αναπτυχθούν τα κυανοβακτήρια. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι η σύνθεση Οξυγόνου με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ νωρίς στην ιστορία της γης .

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ανακάλυψη θα μπορούσε να αλλάξει ιδέες για το πώς και πότε η πολύπλοκη ζωή εξελίχθηκε στη Γη και πόσο πιθανό είναι να εξελιχθεί σε άλλους πλανήτες.

Ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ Tanai Cardona, από το Τμήμα Βιοεπιστημών στο Imperial, δήλωσε: "Γνωρίζουμε ότι τα κυανοβακτήρια είναι πολύ αρχαία, αλλά δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσο αρχαία. Εάν τα κυανοβακτήρια είναι, για παράδειγμα, ηλικίας 2,5 δισεκατομμυρίων ετών που θα σήμαινε ότι η οξυγονοσύνθεση θα μπορούσε να έχει αρχίσει ήδη από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό υποδηλώνει ότι δεν μπορεί να πάρει δισεκατομμύρια χρόνια για μια διαδικασία όπως η οξυγονοσύνθετη φωτοσύνθεση που θα αρχίσει μετά την αρχή της ζωής ».

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι επιστήμονες διερεύνησαν την εξέλιξη δύο από τις κύριες πρωτεΐνες που εμπλέκονται στην οξυγονική φωτοσύνθεση.

Στο πρώτο στάδιο της φωτοσύνθεσης, τα κυανοβακτήρια χρησιμοποιούν φωτεινή ενέργεια για να χωρίσουν το νερό σε πρωτόνια, ηλεκτρόνια και οξυγόνο με τη βοήθεια ενός πρωτεϊνικού συμπλέγματος που ονομάζεται Photosystem II.

Το Photosystem II αποτελείται από δύο πρωτεΐνες που ονομάζονται D1 και D2. Αρχικά, οι δύο πρωτεΐνες ήταν το ισοδύναμο, αλλά παρά το γεγονός ότι έχουν βασικά τα ίδια με τις δομές, οι βασικές γενετικές αλληλουχίες τους είναι τώρα διαφορετικές.

Κυανοβακτήρια σε ποταμό 

Αυτό δείχνει ότι οι D1 και D2 έχουν προχωρήσει ανεξάρτητα - στα κυανοβακτήρια και στα φυτά προσφέρουν μόλις το 30% της γενετικής αλληλουχίας τους. Πράγματι, ακόμη και στην αρχική τους μορφή, οι πρωτεΐνες D1 και D2 θα είχαν την ικανότητα να διεξάγουν οξυγονοσύνθεση.

Για να διαπιστώσετε ότι η χρονική διαφορά μεταξύ των D1 και D2 είναι 100 τοις εκατό όμοια και τα οποία είναι μόνο 30 τοις εκατό ίδια στα κυανοβακτήρια και τα φυτά, η ομάδα καθορίζει πόσο γρήγορα μεταβάλλονται οι πρωτεΐνες - ο ρυθμός εξέλιξής τους. Χρησιμοποιώντας στατιστικές μεθόδους και γνωστά γεγονότα στην εξέλιξη της φωτοσύνθεσης, διαπίστωσαν ότι οι πρωτεΐνες D1 και D2 στο Photosystem II εξελίχθηκαν εξαιρετικά αργά - ακόμα πιο αργές από κάποιες από τις παλαιότερες πρωτεΐνες στη βιολογία που πιστεύεται ότι βρίσκονται στις πρώιμες μορφές ζωής .

Κυανοβακτήρια σε μεγέθυνση

Από αυτό, υπολόγισαν ότι ο χρόνος μεταξύ των πανομοιότυπων πρωτεϊνών D1 και D2 και των 30% παρόμοιων εκδόσεων σε κυανοβακτήρια και φυτά είναι τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο έτη και θα μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω από αυτό.

Ο Δρ Cardona δήλωσε: "Συνήθως, η εμφάνιση οξυγονικής φωτοσύνθεσης και κυανοβακτηρίων θεωρείται ότι είναι το ίδιο πράγμα. Έτσι, για να μάθετε πότε παράγεται οξυγόνο για πρώτη φορά, οι ερευνητές προσπάθησαν να βρουν πότε αναπτύχθηκαν πρώτα τα κυανοβακτήρια ».

"Η μελέτη μας δείχνει ότι η  φωτοσύνθεση πιθανότατα ξεκίνησε πολύ πριν εμφανιστεί ο πιο πρόσφατος πρόγονος των κυανοβακτηρίων. Αυτό είναι σύμφωνο με τα τρέχοντα γεωλογικά δεδομένα που υποδηλώνουν ότι ήταν δυνατά τα οξυγόνα ή οι εντοπισμένες συσσωρεύσεις οξυγόνου πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια ».

Οι επιστήμονες προσπαθούν τώρα να αναδημιουργήσουν τις συνθήκες που επικρατούσαν πριν  από την εξέλιξη των D1 και D2. Χρησιμοποιώντας τη γνωστή παραλλαγή του  γενετικού κώδικα του  σε όλα τα σύγχρονα ζωντανά είδη  , προσπαθούν να συνδυάσουν τον γενετικό κώδικα των προγονικών γενετικών προτύπων.
https://www.techexplorist.com/oxygen-been-available-life-early-3-5-billion-years-ago/18939/

Παράξενες Επιστημονικές λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά και η προέλευσή τους

Στη γλώσσα της Επιστήμης αλλά και της καθημερινότητάς μας έχουν περάσει κάποιες λέξεις, όπως κουάρκ, ηλεκτρισμός, άτομο,κύτταρο. Ας δούμε μερικές από αυτές σύμφωνα με τον Ισαάκ Ασίμωφ.
Φυσική
Quark
Ο Murray Gell-Mann προέβλεψε ένα σύνολο στοιχειωδών σωματιδίων ακόμη μικρότερα από τα νετρόνια και τα πρωτόνια το 1964 και έβαλε ένα όνομα για αυτούς από το λεπτό αέρα. Αλλά είχε πρώτα μια προφορά, η οποία, όπως λέει, μπορεί να ήταν "kwork" πριν το βάλει σε χαρτί. Στη συνέχεια, στρέφοντας το όνειρο του Τζέιμς Τζόις, όπως το "Φόρεγκαν Φόρεν", βρήκε την τέλεια ορθογραφία στη φράση "Τρία κουάρκ για τον Muster Mark!" Οι άνθρωποι εξακολουθούν να υποστηρίζουν την προφορά σήμερα.
Ηλεκτρισμός
Ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν είναι γνωστός για το πείραμά του με τον κεραυνό. Οι άνθρωποι όμως γνώριζαν για την ηλεκτρική ενέργεια πολύ πριν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μάλιστα από τα  πρώτα γνωστά παραδείγματα ηλεκτρισμού ήταν τα φορτία που παράγονται με το τρίψιμο δύο κεχριμπαριού μαζί. Η ελληνική λέξη για "κεχριμπάρι"; "Ήλεκτρο."
Άτομο
Στην αρχαία Ελλάδα, οι κορυφαίοι φιλόσοφοι είχαν πολλές ιδέες για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε ο κόσμος . Κάποιοι πίστευαν ότι η ύλη θα μπορούσε να διαιρεθεί στο μισό απείρως, αλλά ο Δημόκριτος πίστευε ότι σε κάποιο σημείο θα φτάναμε σε ένα κομμάτι ύλης που δεν θα μπορούσαμε πλέον να χωρίσουμε σε μικρότερα τμήματα. Κάλεσε το κομμάτι αυτό ένα "άτομο", που σημαίνει "αδιαίρετο". Φυσικά, τώρα που ξέρουμε για τα ηλεκτρόνια, τα κουάρκς και τα υπόλοιπα θεμελιώδη σωματίδια, το όνομα έχει χάσει την αρχική του έννοια.

Βιολογία

Καρκίνος
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο "καρκίνος" είναι και η πιο διαβόητη ασθένεια στην ιστορία και ένας αστερισμός στον ουρανό; Είναι επειδή σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Όταν ο θρυλικός γιατρός Ιπποκράτης περιέγραψε για πρώτη φορά τους  όγκους νεκρών καρκινοπαθών γύρω στα 400 π.Χ., τους αποκαλούσε «καρκίνιο», την ελληνική λέξη για καβούρια. Περίπου 450 χρόνια αργότερα, ο γιατρός Celsus επέστησε την ίδια αναλογία, αλλά στα Λατινικά. Εν ολίγοις, "καρκίνος" και "καρκίνωμα" και οι δύο σημαίνουν "καβούρια", αλλά προέρχονται από διαφορετικές γλώσσες ρίζας.

Θα επανέλθουμε και με άλλες λέξεις.

Πηγή:https://curiosity.com/topics/these-9-everyday-science-words-have-fascinating-origins-curiosity?utm_campaign=daily-digest&utm_source=sendgrid&utm_medium=email

Isaac Asimov's "Words of Science"

Πού θα γίνει η προσεδάφιση του σκάφους InSight της NASA στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη;

Το αεροσκάφος InSight της NASA έχει προγραμματιστεί να αγγίξει τον Άρη σήμερα (26 Νοεμβρίου), όπου θα ξεκινήσει την αποστολή του να μελετήσει τα "Marsquakes" και τον πυρήνα του Κόκκινου Πλανήτη.Η περιοχή προσγείωσης του Insight βρίσκεται κάπου σε ένα μεγάλο ωοειδές, στην περιοχή Elysium Planitia.Το επίπεδο μέρος έχει νόημα, δεν μπορεί προφανώς να πέφτει ένα κομμάτι εξοπλισμού αξίας 850 εκατομμυρίων δολαρίων σε βραχώδες έδαφος, αλλά γιατί η μεγάλη οβάλ μορφή;

Το Insight θα μπορούσε να προσγειωθεί σχεδόν παντού σε μια ελλειπτική περιοχή μήκους περίπου 130 χιλιομέτρων, 27 χιλιόμετρα ευρύτερα, σύμφωνα με τον επιστήμονα του εργαστηρίου Jet Propulsion Matt Golombek, της περιοχής αυτής.

Οποιοσδήποτε επιβαίνοντας στην ατμόσφαιρα του Άρη με μεγάλη ταχύτητα θα έχει μια ελλειπτική ζώνη προσγείωσης, ο Golombek είπε στη Live Science. Ωστόσο, το InSight είναι στο μεγαλύτερο τέλος, διότι θα χρησιμοποιήσει ένα λιγότερο ακριβές (και λιγότερο ακριβό) σύστημα προσγείωσης από ό, τι ο δρομέας περιέργειας το 2012, ή αυτό που αναμένεται να κυκλοφορήσει  κάποια στιγμή την επόμενη δεκαετία. [Φωτογραφίες Mars Insight: Χρονοδιάγραμμα για την προσγείωση στον Κόκκινο Πλανήτη]

Το ελλειπτικό σχήμα είναι το αποτέλεσμα δύο παραγόντων, δήλωσε: η γωνία με την οποία ένα Lander εισέρχεται στην ατμόσφαιρα του Άρη και την απρόβλεπτη ταλάντευση που περνάει προς τα κάτω.

Η είσοδος σε μια ατμόσφαιρα με μεγάλη ταχύτητα απαιτεί ότι ένα αεροπλάνο να πιάσει αρκετό αέρα για να επιβραδύνει χωρίς να καεί ή να σπάσει στην επιφάνεια, αλλά όχι τόσο πολύ αέρα που αναπηδά στο εξωτερικό χώρο. Για να τραβήξει αυτό το κόλπο, το InSight θα επιδιώξει να χτυπήσει την ατμόσφαιρα σε μια ακριβή γωνία 12 μοιρών, είπε ο Golombek. Αυτό σημαίνει ότι θα έχει πολλή πλευρική ορμή που θα το μεταφέρει πολύ πάνω από την επιφάνεια, ακόμα και όταν πέφτει προς τα κάτω. Και καθώς βυθίζεται, θα ταλαντεύεται, εκσφενδονίζεται από απρόβλεπτα ρεύματα στον αέρα του Άρη. Αυτά τα ρεύματα θα χτυπήσουν την πλευρά της πλατφόρμας προς την πλευρά καθώς πέφτει, καθιστώντας δύσκολη την πρόβλεψη του ακριβούς σημείου όπου θα φτάσει το Lander. [InSight της Mars Lander της NASA: πλήρης κάλυψη]

Και η επίδραση αυτών των ταλαντώσεων, είπε ο Golombek, θα ενισχυθεί από την ορμή του Lander. Έτσι, ακόμα κι αν ο άνεμος μπορεί να μετατοπίσει το χώρο προσγείωσης μόλις 17 μίλια (περίπου 27 χλμ.), Οι ίδιες δυνάμεις επεκτείνουν την πιθανή περιοχή προσγείωσης σε 130 μίλια κατά μήκος της κατεύθυνσης του ταξιδιού. Έτσι, αυτή η αστεία ελλειπτική έκταση.

Ευτυχώς, η NASA έχει ελέγξει  ολόκληρη τη ζώνη προσγείωσης και πιστεύει ότι θα είναι αρκετά ασφαλής για μια άνετη προσγείωση ακόμη και παρά την αβεβαιότητα αυτή. Σε λίγ λεπτά θα το γνωρίζουμε
https://www.livescience.com/64158-mars-insight-ellipse-landing.html?utm_source=notification

Χλωριούχο νάτριο: Μια ουσία διαθέσιμη σε απεριόριστες ποσότητες

Χλωριούχο νάτριο: Μια ουσία διαθέσιμη σε απεριόριστες ποσότητες 

Το χλωριούχο νάτριο αφθονεί τόσο στη φύση, ώστε θεωρείται ως μια πρακτικώς ανεξάντλητη ουσία. Ακριβείς εκτιμήσεις για τις σημερινές διαθέσιμες ποσότητες χλωριούχου νατρίου, ακριβώς λόγω της αφθονίας του, δεν υπάρχουν. Μόνο στις ΗΠΑ έχουν εντοπισθεί (μέχρι στιγμής) διαθέσιμες ποσότητες που υπερβαίνουν τους 55 τρισεκατομμύρια τόνους. Οι ποσότητες αυτές θα επαρκούσαν για να καλύψουν την παγκόσμια ζήτηση για περισσότερα από 100 χιλιάδες χρόνια, ακόμη και για ζήτηση η οποία θα ξεπερνούσε τη σημερινή που υπερβαίνει τα 250 εκατομμύρια τόνους τον χρόνο.

Χαρακτηριστικά έχει υπολογισθεί ότι αν θα μπορούσε ποτέ ολόκληρη η ποσότητά του που βρίσκεται διαλυμένη στη θάλασσα να εξαχθεί, να ξηρανθεί και να απλωθεί ομοιόμορφα σε κάθε ξηρά της Γης θα σχημάτιζε ένα στρώμα περίπου 150 μέτρων!

http://195.134.76.37/chemicals/chem_NaCl.htm

Η Ανταρκτική χάνει μέρος από το κράτημά της όπως δείχνουν μετρήσεις από δορυφόρο της ESA

http://egno.gr/2018/04/antarktiki-chanoi-meros-apo-kratima-tis-opos-doichnoun-metrisois-apo-doriforo-tis-esa/

Η βαρύτητα λύνει το πρόβλημα της μαγνητικής ροπής του μιονίου;

https://physicsgg.me/2018/02/04/%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7/

Κι άλλο απολιθωμένο μαμούθστη Σιβηρία

in.gr - Διατηρημένο μαμούθ βρέθηκε από 11χρονο στη Σιβηρία - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

Περιοδικός Πίνακας: το χημικό στοιχείο 113

in.gr - Δημιουργήθηκε, έπειτα από μια δεκαετία προσπάθειας, το χημικό στοιχείο 113 - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

Ενας αιώνας κλιματικών αλλαγών σε 30 δευτερόλεπτα

Ενας αιώνας κλιματικών αλλαγών σε 30 δευτερόλεπτα: Ενας αιώνας κλιματικών αλλαγών σε 30 δευτερόλεπτα

Ανακάλυψη CSI: λίγο αίμα «σκιτσάρει» τον δολοφόνο

Ολλανδοί ερευνητές ανακάλυψαν τα γονίδια που είναι υπεύθυνα για το σχήμα του ανθρώπινου προσώπου. 'Ετσι, όπως διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ, η αστυνομία έχει ένα όπλο για να εντοπίζει κακοποιούς - αρκεί να υπάρχει λίγο αίμα .
ΤΟ ΒΗΜΑ - Ανακάλυψη CSI: λίγο αίμα «σκιτσάρει» τον δολοφόνο - science - Ιατρική – Βιολογία

Χημικοί δεσμοί διακρίνονται για πρώτη φορά σε εικόνες μικροσκοπίου

Μέχρι πρόσφατα ακούγαμε για χημικούς δεσμούς, σχεδιάζαμε στο χαρτί, φτιάχναμε προσομοιώσεις στον υπολογιστή και κυρίως τους φαντζόμασταν. Τώρα όμως υπάρχει και φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου όπου φαίνονται για πρώτη φορά τα άτομα και ο τρόπος που συνδέονται.
Περισσότερες πληροφορίες στον παρακάτω σύνδεσμο

 in.gr - Χημικοί δεσμοί διακρίνονται για πρώτη φορά σε εικόνες μικροσκοπίου - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία